Pokrzywa

Na co stosować sok z pokrzywy?


Wacław Wojak Żyjmy dłużej,1/1999



Sięgnij po zioła
Pochodzę z południowych rejonów Polski. Kiedy byłem mały, moja babcia, która znała się na ziołach, każdego roku zbierała je, suszyła lub robiła różne soki i nalewki, a potem w razie potrzeby leczyła nimi całą rodzinę. Bardzo często te kuracje babci wspaniale pomagały na różne dolegliwości. Za jeden z cenniejszych leków uważała sok sporządzany z tak popularnego zielska jak pokrzywa. Chciałbym prosić o przepis na taki sok, a także o informację, na co i jak można go stosować i na jakie dolegliwości pomaga. Jestem zwolennikiem kuracji ziołowych stosowanych profilaktycznie i z powodzeniem wspomagających leczenie wielu, nieraz poważnych, chorób. Babcia miała rację, pokrzywa to jeden z najcenniejszych surowców stosowanych w fitoterapii. Zawiera bowiem liczne kwasy organiczne (m.in. pantotenowy i mrówkowy), witaminy C, K, B2, flawonoidy, olejki eteryczne, sole mineralne, garbniki itp. przydatne w leczeniu wielu schorzeń.

Systematyczne picie soku z pokrzywy wyraźnie zwiększa wydalanie z moczem chlorków, mocznika i innych szkodliwych produktów przemiany materii. Z tego powodu ziele to uchodzi za lek "czyszczący krew". Działa też przeciwkrwotocznie, obniża ciśnienie krwi. Dzięki zawartości witamin i soli mineralnych może uzupełnić występujące w okresie wiosennym niewielkie niedobory tych składników. Francuscy lekarze fitoterapeuci zalecają sok z pokrzywy w przypadku leczenia uszkodzeń miąższu wątroby, kamicy moczanowej, dny, a także w zapobieganiu drobnym krwawieniom z naczyń włosowatych w przewodzie pokarmowym, przy niskim poziomie hemoglobiny i niedoborach czerwonych ciałek krwi.

Mało znany jest też fakt pobudzającego działania soku pokrzywowego na czynność wydzielniczą trzustki oraz leczenie chorób przyzębia.

Kwas pantotenowy, którego duże ilości zawarte są w pokrzywie, sprawia, że sok z niej wykazuje właściwości przeciwzapalne, przyspieszające regenerację tkanek. W medycynie ludowej wykorzystywany jest do leczenia oparzeń, owrzodzeń podudzi, ropnych schorzeń skóry, w kuracjach związanych z wypadaniem włosów, jako środek przeciwbiegunkowy, moczo- i wiatropędny, a także lek wykrztuśny przy schorzeniach dróg oddechowych.

O zbieraniu pokrzyw i sporządzaniu z niego soku powinniśmy pomyśleć już wczesną wiosną. Pełnowartościowy produkt leczniczy możemy otrzymać jedynie z pokrzyw, które jeszcze nie zakwitły. Pod uwagę należy brać występujące u nas dwa gatunki pokrzyw: pokrzywę zwyczajną i pokrzywę żegawkę rosnącą głównie koło domostw, studni, w ogrodach. Jest łatwa do odróżnienia, nie wyrasta bowiem do góry jak zwykła pokrzywa, ale rozkrzewia się i rozgałęzia nisko nad ziemią. Ma małe, inaczej zbudowane liście i parzy silniej od wysoko wyrastającej pokrzywy.

Sok z obu pokrzyw sporządzamy jednak w ten sam sposób. Zrywamy w rękawiczkach nisko nad ziemią całe rośliny. Myjemy kilka razy w zimnej wodzie, aby usunąć kurz, brud i resztki ziemi. Następnie drobno kroimy i przepuszczamy przez maszynkę. Przeciętnie z kilograma pokrzyw (trochę więcej przy żegawce) otrzymujemy od 300 do 500 g czystego soku. Sok ten następnie przechowujemy w lodówce, nie dopuszczając do zamarznięcia. Niektórzy specjaliści polecają przed włożeniem do lodówki zaprawienie soku solą (2 pełne łyżeczki na 500 g soku), aby się nie psuł. Pijemy łyżeczkę soku codziennie rano przed śniadaniem. Po dwóch tygodniach robimy tygodniową przerwę. Cały cykl leczenia nie powinien trwać dłużej niż 4-5 miesięcy w roku. W przypadku chorób nerek, krwotoków spowodowanych cystami, w schorzeniach wymagających interwencji chirurgicznej należy zachować szczególną ostrożność. Lepiej zawsze poradzić się lekarza.


Ja dla siebie tej wiosny odkryłam jajecznicę z pokrzywą posypaną łąkowym szczypiorkiem... mniam!