wtorek, 30 sierpnia 2011
Sabinkowe czytanie, w obłokach bujanie....: ABC ... Katarzyny Michalak
Sabinkowe czytanie, w obłokach bujanie....: ABC ... Katarzyny Michalak: Pomysł i realizacja. Sam pomysł zrodził się bardzo spontanicznie. Postanowiłam zrobić na blogu coś nowego i szalonego , nie wiem czy uda mi ...
poniedziałek, 29 sierpnia 2011
sobota, 27 sierpnia 2011
środa, 24 sierpnia 2011
Kolejna, już piąta rocznica...
Gdyby nie Tata nie byłabym wyjątkowa, byłabym pozbawioną własnej woli marionetką spędzającą czas przed lustrem lub telewizorem, nie poznałabym fantastycznych światów książek i muzyki i wielu innych, nie miałabym pasji, które są siłą napędową mojej wędrówki, nie umierałabym z miłości i nie szalała ze szczęścia, nie miałabym najwspanialszej Mamy i sióstr tak podobnych i tak innych ode mnie-))) gdyby nie Tata nie potrafiłabym oddychać, a moje życie byłoby tylko westchnieniem
Matki Boskiej Zielnej
Święto Wniebowzięcia zwane jest także Świętem Matki Bożej Zielnej i często łaczone jest ze świętem plonów. Bardzo popularnym zwyczajem było święcenie i składanie darów z ziół, zbóż, warzyw, kwiatów. Poświęcone plony trzymano w domu co miało zapewnić bezpieczeństwo i harmonie ogniska domowego.
Dom starki w Chudowie
http://miastoknurow.pl/6201,-izba-lod-starki-w-chudowie-zaprasza,czytaj,artykul.html
wtorek, 16 sierpnia 2011
czwartek, 11 sierpnia 2011
środa, 10 sierpnia 2011
wtorek, 9 sierpnia 2011
poniedziałek, 8 sierpnia 2011
niedziela, 7 sierpnia 2011
Babka pospolita/zwyczajna
Babka zwyczajna, babka większa (Plantago maior L.)
Cechy fitochemiczne
Liście są bogate we flawonoidy (skutalereinę, bajkaleinę), pektyny,
witaminy A, C, K. Zawierają także śluz, glikozydy irydoidowe (aukubina,
katalpol), kwasy organiczne (cytrynowy, fumarowy, benzeosowy, cynamonowy i in.),
garbniki (ok. 4%[2]), enzymy (inwertynę, emulsinę), saponiny
trójterpenowe[3].
Roślina lecznicza:
W Chinach znana była już od 3000 lat. W starożytności zalecana
była w przypadku ukąszeń przez węże i skorpiony.
Surowiec zielarski: liście – Folium Plantaginis majoris.
Działanie: wykrztuśne, przeciwzapalne, powlekające (osłaniające).
W medycynie ludowej świeże liście przykładano na niewielkie zranienia,
ukąszenia owadów, zwichnięcia, ropiejące rany, owrzodzenia, napar służył
do przemywania trudno gojących się ran.
Zbiór i suszenie: zbiera się od maja do września i suszy w
warunkach naturalnych lub w suszarni, w temperaturze do 40 °C.
Sztuka kulinarna: świeże liście dodawane są do sałatek, suszone
stosowane jako napar.
Babka zwyczajna jest znanym ziołem w leczeniu gojenia się ran oraz
odparzeń. Zioło to jest również uważane jako antidotum przeciwko truciznom.
Babka zwyczajna oczyszcza organizm z toksyn, jest pożyteczna w redukowaniu
gorączki, w leczeniu infekcji oraz problemów związanych ze skórą.
Dzięki zawartości kleju roślinnego, babka zwyczajna posiada łagodzące
działanie szczególnie na układ oddechowy, trawienny oraz moczowy.
Babka zwyczajna łagodzi kaszel, zwłaszcza duszący i nerwowy. Taniny
zawarte w babce zwyczajnej posiadają właściwości ściągające, w
związku z tym zioło to jest używane do redukowania opuchnięć oraz zapaleń,
hamuje krwawienia i przyspiesza gojenie, wyjaśniając tym samym tradycyjne
użycie babki zwyczajnej w leczeniu gruźlicy, krwotoków brzusznych oraz
jelitowych, wymiotowania krwią, zapalenia okrężnicy, jak również w czasie
nadmiernych krwawień miesiączkowych.
Babka zwyczajna hamuje wydzielanie śluzu, szczególnie jeśli chodzi o
system oddechowy, dlatego też zioło to jest pożyteczne w leczeniu
przeziębień, katarów, zapalenia zatok, przekrwień (zastoju krwi) w oskrzelach
oraz w kondycjach alergicznych takich jak gorączka sienna czy astma.
Właściwości wykrztuślne babki zwyczajnej oczyszczają płuca z flegmy. Babka
zwyczajna może być używana w chorobach uszu, np. w przewlekłym wysiękowym
zapaleniu ucha środkowego i we wszelkich infekcjach uszu. Działanie
antyseptyczne babki zwyczajnej znalazło zastosowanie w leczeniu przeziębień, bólów
gardła, zapalenia migdałkow oraz infekcji w klatce piersiowej. Babka
zwyczajna również pomaga w infekcjach jelit, jak również w infekcjach układu
moczowego, zapaleniu pęcherza, zapaleniu gruczołu krokowego oraz zapaleniu
cewki moczowej. Babka zwyczajna łagodzi oraz redukuje ból i podrażnienia
spowodowane kolką.
SKŁADNIKI
Babka zwyczajna zawiera iridoidy (np. aucubin), flawonoidy (apigenin),
taniny, kwasy roślinne, klej roślinny.
DAWKOWANIE
LIŚCIE:
SOK – Wyciskać sok ze świeżych liści babki zwyczajnej. Pić 10ml
soku trzy razy dziennie, w czasie zapalenia pęcherza moczowego, biegunki,
infekcji płuc.
NALEWKA (P.LANCEOLATA) – Sporządzić nalewkę ze świeżych liści
babki lancetowatej o ile jest to możliwe. Nalewka jest dobra na duże ilości
śluzu, np. podczas alergicznego nieżytu nosa.
OKŁAD – Przykładać świeże liście babki zwyczajnej na użądlenia
pszczół oraz na wolno gojące się rany.
MAŚĆ – Smarować rany, oparzenia oraz hemoroidy.
DO PRZEMYWANIA RAN – Używać soku z babki zwyczajnej na zapalenia,
owrzodzenia, rany.
PŁUKANKA – Używać rozcieńczonego soku do płukania w czasie bólu
gardła, jamy ustnej lub w przypadku zapalenia dziąseł.
Stosować syrop sporządzony z soku na kaszel, szczególnie jeśli
gardło jest obolałe i wystąpiła jego infekcja.
NASIONA:
NAPAR – Stosowany głównie na zatwardzenia. Zalać szklanką
gotującej się wody 1 łyżeczkę nasion babki zwyczajnej. Ochłodzić, następnie
pić śluzowaty napar razem z nasionami przed pójściem spać.
ODŻYWCZY "ZIELONY SOK"
3 szklanki (180g) świeżych liści babki zwyczajnej
250 ml czystego, płynnego miodu
1 szklana butelka
Zmiażdżyć liście babki zwyczajnej. Odsączyć płyn. Zmieszać 1
szklankć (250ml) zielonego soku z miodem i podgrzewać przez około 10 minut na
wolnym ogniu, mieszając regularnie. Ostudzić i wlać do szklanej butelki.
Zielony nektar stosować 1 łyżkę stołową na kaszel. Zielony sok jest
również używany w leczeniu bólów gardła, anemii, przemęczenia oraz egzemy.
Brać 1 łyżkę stołową 3 razy dziennie.
http://uzdrawjasie.pl.tl/babka-pospolita.htm
piątek, 5 sierpnia 2011
Dziewanna
Zioła, rośliny lecznicze i przyprawy - Dziewanna
Rośliny i zioła lecznicze na choroby, zdrowie, urodę i dobre samopoczucie.Zioła
A
Aloes Aminek Egipski Aminek Większy Anyż Arnika Górska B
Babka Barwinek Bazylia Berberys Bez Biedrzeniec Bieluń Bluszczyk Bobrek Boldo Borówka Bratek Brzoza Bukwica Buławinka Bylica Boże drzewko Bylica estragon Bylica piołun Bylica pospolita C
Cebula Chaber Chinina Chmiel Chrzan Ciemiężyca Biała Cykoria Cynamonowiec Cząber Ogrodowy Czernica Czosnek Czyr Brzozowy D
Dąb Doględa Drapacz Drożdże piwne Dymnica Dynia Dzięgiel Dziewanna Dziurawiec G
Glistnik Gorczyca Goryczka Gorzknik Grzybienie Głóg J
Janowiec Jarzębina Jasnota Jałowiec Jemioła Jesion Jeżyna K
Kalina Karczoch Kasztanowiec Kminek Kocanki Kola Kolender Konwalia Koper Kopytnik Kosaciec Kozieradka Kozłek Kruszyna Krwawnik Krzyżownica Kukurydza Kulczyba Kurkuma L
Lawenda Lebiodka Len Lipa drobnolistna Lnica Lubczyk Lukrecja Lulek Ł
Łopian M
Macierzanka Mącznica lekarska Majeranek Malina Marchew Marzanka Marzanna barwierska Męczennica cielista Melisa Mięta Miodunka Miłek wiosenny Mniszek Morszczyn Mydlnica N
Nagietek Naparstnica purpurowa Naparstnica wełnista Nawłoć Nostrzyk O
Oman wielki Orzech włoski Ostropest P
Perz Pięciornik gęsi Pięciornik kurze ziele Pieprzowiec Pierwiosnek Pietruszka Podbiał Podziewnik Pokrzyk Pokrzywa Pomarańcza gorzka Porzeczka czarna Poziomka Połonicznik Prawoślaz Przelot pospolity Przęśl Przestęp biały Przetacznik Przywrotnik R
Rącznik Rauwolfia Rdest ostrogorzki Rdest ptasi Rdest wężownik Robinia akacjowa Róża dzika Rozmaryn Rumian szlachetny Rumianek Ruta Rutwica Rzepik pospolity Rzewień Rzodkiew czarna S
Senes Serdecznik Siwiec Skrzyp Sosna Stokrotka Strofant Stroiczka (Lobelia) Szakłak Szanta Szałwia Szczaw Słonecznik Ś
Ślaz Śliwa tarnina Świetlik T
Tarczownica Tasznik Tatarak Tojowiec Topola Tymianek Tysiącznik W
Wiązówka Wierzba Wilżyna Wrotycz Wrzos Wymiotnica Choroby
Anemia Obniżona odporność Wrażliwość na zmiany pogody Stwardnienie rozsiane Nerwobóle Zapalenia i choroby nerwów Bóle głowy Migrena Zaburzenia snu Depresja Nerwice Choroby serca Kołatanie serca Zawał serca Angina pectoris Wahania ciśnienia krwi Arterioskleroza Żylaki Grypa Chrypka Katar Katar sienny Zapalenie zatok przynosowych Nieprzyjemny zapach z ust Krwotoki z nosa Zapalenie migdałków/angina Astma Bronchit Zapalenie płuc Kamica żółciowa Zapalenie wątroby Marskość wątroby Nerwica żołądka Nieżyt żołądka Wrzody żołądka Kołka jelitowa Wrzody dwunastnicy Biegunka Zaparcia Hemoroidy Zapalenie wyrostka robaczkowego Zapalenie kłębuszków nerkowych Choroby nerek Kamica nerkowa Zapalenie pęcherza moczowego Trądzik Łuszczyca Egzema Opryszczka Artretyzm Podagra Bóle kręgosłupa Lumbago Ischias Cukrzyca Nowotwory Choroby prostaty Choroba pęcherza moczowego Skurcze mięśni Zapalenie trzustki Zgaga Krwiaki Uroda
Pielęgnacja Skóra Cera tłusta Cera sucha Cera mieszana Włosy Dziewanna
Dziewanna
Dziewanna lekarska, gorzyknot, knotnica leśna lub polna, dziwizna, szabla, kędzie-rzawica leśna
Yerbascum thapsus L. — Dziewanna drobnokwiatowa
Yerbascum thapsiforme Schrad. — Dziewanna wielkokwiatowa (rodz. Scrophula-riaceae).
Jest wysoką, dochodzącą do 2 m wysokości rośliną, pokrytą biało-żółtymi włoskami. Rośnie na piaszczystych, słonecznych miejscach, na skrajach lasów, przydrożach i łąkach. Jako roślina dwuletnia, w pierwszym roku wypuszcza liście — duże, szerokie, gęsto owłosione. W drugim roku wytwarza kwiatostany. Kwiaty są złocistożółte, osadzone po kilka na górnej części łodygi. Cała roślina wydziela przyjemny miodowy zapach.
Dziewannę można również uprawiać w ogrodzie. Lubi miejsca słoneczne, suche, udaje się na każdej glebie, jednak lepiej uprawiać ją na ziemi żyznej, gdyż tylko wówczas rozrasta się dobrze. Nasiona wysiewa się na powierzchnię ziemi, lekko ugniatając.
Zbiór kwiatów powinien odbywać się stopniowo — podczas całego okresu kwitnienia; codziennie, w dni pogodne, bezdeszczowe, zaraz po obeschnięciu rosy. Wyskubuje się korony kwiatów (tylko żółte płatki), delikatnie, nie ścinając. Kwiaty układamy w koszach i suszymy natychmiast po przyniesieniu do domu, najlepiej w ciemności, rozkładając cienką warstwą, nie poruszając ich w czasie suszenia.
Surowiec jest nietrwały. Trzeba go przechowywać w szczelnych pudlach, dobrze ubity, w ciemnym i suchym miejscu. Nieprawidłowo przechowywany surowiec traci swoje wartości lecznicze.
Właściwości lecznicze
Surowcem są kwiaty (Corolla Verbasci).
Skład chemiczny i działanie
Surowiec zawiera saponiny, związki flawonoidowe, śluzowe, żółte barwniki, olejek lotny, węglowodany, związki tłuszczowe i kwas jabłkowy. Działa wykrztuśnie, przeciwskurczowo i osłaniająco. Działanie wykrztuśne poprzedzone jest rozpuszczeniem śluzu w oskrzelach.
Zastosowanie
W medycynie ludowej dziewanna używana jest powszechnie jako lek przeciwkaszlowy (z miodem). W medycynie oficjalnej również najczęściej stosowana w schorzeniach dróg oddechowych, jak kaszel, chrypka, astma oskrzelowa, oraz w zaburzeniach przewodu pokarmowego, jak „kolka” żołądkowa i jelitowa.
Zewnętrznie stosuje się niekiedy dziewannę w postaci okładów na oparzenia, stłuczenia, w stanach ropnych skóry (pryszcze, krosty) oraz w nerwobólach.
Postacie leku
Napar. Łyżkę stołową kwiatów dziewanny zalać szklanką wrzącej wody, zagotować, dokładnie odcedzić. Pić 2—3 razy dziennie po l/2 szklanki naparu.
Odwar. 4—8 łyżek stołowych kwiatów dziewanny zalać 2 szklankami zimnej wody, gotować 30 minut. Odcedzić. Przykładać na chore miejsca.
http://www.herbanew.pl/d/dziewanna/
Szczaw
Szczaw lancetowaty – Rumex hydrolapathum
Ang. Patience Dock; franc. Patience; niem. Flussampfer; ros. Szczawie pribrieżnyj.
Występowanie
Powszechnie w Europie; w Polsce często spotykany na stanowiskach wilgotnych.
Surowiec
Korzeń szczawiu lancetowatego — Radix Hydrolapathi.
Główne związki
Mieszanina garbników pirogalolowych i pirokatechinowych ok. 14%, antrazwiązki do 4% (m.in. emodyna, kw. chryzofanowy), związki żywicowe i cukrowe, sole mineralne (m.in. dużo szczawianu wapnia).
Działanie
Antidiarrhoicum, desinficiens, tonicum. Surowiec zmniejsza nasilenie biegunki lub zatrzymuje ją, ponieważ działa ściągające na błoną śluzową jelita grubego (adstringens). Hamuje rozwój drobnoustrojów patogennych, m.in. antybiotykoopornych (antisepticum), zmniejsza stan zapalny (antiphlogisticum) i drobne krwawienia w jelitach (haemostaticum) oraz unieczynnia toksyny bakteryjne i inne szkodliwe produkty przemiany materii (depurativum). Wyciągi z korzeni szczawiu, pomimo dużej zawartości garbników, działają łagodnie zapierające w biegunkach, gdyż znajdujące się w nich małe ilości antrazwiązków pobudzają perystaltykę jelita -grubego i zmniejszają w pewnym stopniu skutek wywierany przez garbniki. Wartość leczniczą omawianego surowca podwyższa znacznie obecność kompleksu białko-żelazo, łatwo rozpuszczalnego w wodzie i łatwo przyswajalnego, sprzyjającego uchwytnemu zwiększeniu ilości erytrocytów i hemoglobiny (tonicum, antianaemicum).
Zastosowanie
W stanach zapalnych przewodu pokarmowego, nadmiernej fermentacji, wzdęciach, biegunce bakteryjnej, łagodnych zatruciach pokarmowych, zwłaszcza u dzieci i osób w wieku podeszłym, łagodnych dolegliwościach wątroby i w mało nasilonych zaburzeniach trawiennych. Ponadto w niedokrwistości z niedoboru żelaza, blednicy u dzieci, utracie krwi wskutek krwawień wewnętrznych, obfitego miesiączkowania lub poważnych zranień, również dla rekonwalescentów po zabiegach operacyjnych. Zewnętrznie na owrzodzenia, oparzenia I i II stopnia, trudno gojące się rany oraz do irygacji w upławach i zapaleniu pochwy.
Zastosowanie w homeopatii
1. Nieżyt górnych dróg oddechowych; ciekły katar z kichaniem, ciągły suchy kaszel, wywołany przez głębszy oddech lub mówienie. Podrażniona jest krtań i oskrzele do rozgałęzienia;
2. Suchy, drażniący kaszel grypowy lub w dychawicy oskrzelowej.
http://www.herbanew.pl/s/szczaw/
Subskrybuj:
Posty (Atom)